1% na sprzęt do pielęgnacji chorych w domu.

Szanowni Państwo,
Drodzy Przyjaciele Caritas,
na pytanie co by się stało, gdyby w ramach 1% podatku Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego otrzymała jeden milion złotych, odpowiadamy: kupiłaby 500 łóżek elektrycznych, sterowanych pilotem dla pięciuset osób chorych, pielęgnowanych w domu.       

        W nadchodzących latach obraz naszego społeczeństwa coraz bardziej cechować będzie zauważalna obecność ludzi starszych, w tym osób wymagających opieki. Opieka nad ludźmi starszymi, stanie się dla państwa i społeczeństwa wielkim wyzwaniem. Osoby, które mogą się cieszyć pełną samodzielnością aż do późnej starości, stanowią mniejszość. Większość ludzi starszych trapiona jest przez kłopoty zdrowotne i zadaje sobie pytanie co się stanie ze mną, gdy będę wymagał opieki okresowej lub całodobowej. 

        Dawniej i obecnie pielęgnacja osób chorych i starszych w Polsce sprawowana jest w rodzinie i przez rodzinę. Rodzina jest największym świadczeniodawcą usług pielęgnacyjnych w polskim systemie ochrony zdrowia. Wsparcie i opieka udzielana osobom chorym i starszym w domach, przewyższa wielokrotnie ilość usług wykonywanych we wszystkich placówkach opiekuńczych i leczniczych, stacjonarnych i dziennych, razem wziętych.

        Z punktu widzenia kultury, która akceptuje i ceni starość, jak również z perspektywy potrzeb psychicznych człowieka, rodzina jawi się jako środowisko najlepsze i naturalne do przeżywania choroby i starości. Również odpowiedzialne i mądre decyzje państwa, dotyczące opieki zdrowotnej powinny stawiać opiekę domową, ambulatoryjną na pierwszym miejscu przed szpitalną, stacjonarną. Rozwiązania takie muszą być jednak komplementarne tzn. muszą być powiązane z wszystkimi elementami systemu ochrony zdrowia.
Z praktykowania „opieki ambulatoryjnej przed opieką stacjonarną”, wynika wyraźne przełożenie ciężaru z placówek leczniczo-opiekuńczych na środowisko domowe pacjenta. Zasada skracania czasu pobytu pacjenta w szpitalu, bardziej niż dotąd wciąga rodzinę w organizowanie i finansowanie opieki medycznej i pielęgnacji.
Model komplementarnej opieki pielęgnacyjnej, w którym rodzina pozostanie dla człowieka podstawową instytucją i środowiskiem przeżywania choroby i starości, powinien zakładać istnienie niezawodnego i dostępnego systemu opieki ambulatoryjnej. System ten musi chronić i wspierać rodzinę w duchu zasady pomocniczości, jako istotny filar opieki zdrowotnej nad osobami starszymi i chorymi. Filar ten pozostawiony samemu sobie łatwo może się załamać, co spowoduje tylko negatywne skutki dla polityki państwa.

        Od 27. lat, to jest od 10. października 1992 r., na terenie diecezji opolskiej działa najgęstsza w Polsce sieć Stacji Opieki Caritas, która obejmuje obszar całej diecezji. Rocznie 150 pielęgniarek Stacji Opieki Caritas Diecezji Opolskiej wykonuje ponad 300 tysięcy wizyt domowych u 13. tysięcy pacjentów.

Głównymi celami Stacji Opieki Caritas są:

• utrzymywanie i wzmacnianie zdolności opiekuńczych i pielęgnacyjnych rodziny, w celu wydłużenia do maksimum pobytu chorego w domu,
• współpraca i koordynacja działań z istniejącymi w regionie placówkami służby zdrowia (np. szpitalami) w celu zachowania, odtworzenia lub poprawy stanu zdrowia pacjenta bezpośrednio po zakończeniu okresu hospitalizacji,
• ukazywanie granic możliwości opieki domowej. Pielęgniarki Stacji, jako pierwsze informują rodzinę lub odpowiednie instytucje publiczne o tym, że pojawiają się okoliczności, które zalecają umieszczenie człowieka chorego lub starszego w placówkach opieki stacjonarnej lub dziennej.

Pacjenci pozostający pod opieką Stacji Opieki Caritas otrzymują kompleksową opieką pielęgniarską w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, opieki długoterminowej domowej i opieki paliatywno-hospicyjnej w ramach tzw. hospicjum domowego. Praca pielęgniarek obejmuje m.in.:

1.    Świadczenia pielęgnacyjno-lecznicze:

• podawanie substancji odżywczych przez zgłębnik lub dostęp endoskopowy;
• pielęgnacja odleżyn i odparzeń oraz trudno gojących się ran;
• toaleta chorego (mycie, kąpiel, zmiana bielizny pościelowej i osobistej);
• prowadzenie profilaktyki przeciwodleżynowej (oklepywanie, nacieranie, zmiana pozycji ułożeniowej);
• podawanie leków różnymi drogami (doustnie, doodbytniczo, do oka, do nosa, do ucha, wziewnie) lub w postaci iniekcji śródskórnych, podskórnych i domięśniowych;
• podawanie płynów infuzyjnych i leków w kroplowych wlewach dożylnych.

2.    Świadczenia diagnostyczne:

• kontrola podstawowych parametrów życiowych (ciśnienia tętniczego krwi, tętna, oddechu, temperatury);
• obserwacja i pomiar obrzęków (kontrola diurezy) prowadzenie bilansu wodnego;
• kontrola pomiaru glikemii;
• pobieranie materiałów do badań: krwi, moczu, kału, wymazów;

3.    Świadczenia usprawniające:

• zastosowanie drenażu ułożeniowego, prowadzenie gimnastyki oddechowej;
• usprawnianie ruchowe przyłóżkowe (ćwiczenia bierne i czynne);
• ułożenie i przemieszczanie chorego w łóżku.

4.    Świadczenia w zakresie edukacji i promocji zdrowia.

5.    Wypożyczanie sprzętu pielęgnacyjnego,
        np.: koncentratora tlenu, ssaka, wózka inwalidzkiego, łóżka z elektryczną regulacją, materaca przeciwodleżynowego, balkonika, krzesła toaletowego, podnośnika do łóżka
        i do wanny.

Adresy działających na terenie diecezji opolskiej Stacji Opieki Caritas można znaleźć na stronie: www.caritas.diecezja.opole.pl.

opr. ks. dr Arnold Drechsler
dyr. Caritas Diecezji Opolskiej