„Bóg jest miłością; kto trwa w miłości trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.”

Caritas Diecezji Opolskiej modli się za zmarłego emerytowanego Papieża Benedykta XVI.
Wyraża Mu wdzięczność za ukazanie wagi i roli jaką posługa caritas posiada w duszpasterskiej działalności Kościoła. Pierwsza encyklika Ojca Świętego Benedykta XVI „Deus caritas est” z 2005 r. pozostanie bezcennym zbiorem (Magna Charta) refleksji na temat posługi charytatywnej Kościoła.

To z niej pochodzą myśli:

• Nie ma tak sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna (nr 28, b).
• Praktyka miłości należy do istoty Kościoła w równej mierze, jak posługa Sakramentów i głoszenie Ewangelii. Kościół nie może zaniedbać posługi miłości, tak jak nie może zaniedbać Sakramentów i Słowa (nr 22).
• Wewnętrzna natura Kościoła wyraża się w troistym zadaniu: głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie Sakramentów, posługa miłości. Są to zadania ściśle ze sobą związane i nie mogą być od siebie oddzielone (nr 25, a).
• Ci, którzy działają w Instytucjach charytatywnych Kościoła, powinni odznaczać się tym, że nie ograniczają się do sprawnego wypełnienia, co stosowne w danej chwili, ale z sercem poświęcają się na rzecz drugiego, w taki sposób, aby doświadczył on bogactwa ich człowieczeństwa. Dlatego takim pracownikom oprócz przygotowania profesjonalnego potrzeba również, i nade wszystko, „formacji serca”: trzeba ich prowadzić ku takiemu spotkaniu z Bogiem w Chrystusie, które by budziło w nich miłość i otwierało ich serca na drugiego człowieka (nr 31, a).

Encyklika Deus Caritas est jest świadectwem wielkiej miłości Papieża do Kościoła. Należy życzyć aby nobilitacja posługi caritas w nauczaniu Papieża Benedykta XVI owocowała jej realizowaniem w praktyce duszpasterskiej.

Osoby odpowiedzialne za dzieła caritas w Kościele powinny również docenić troskę Papieża o to, aby zaangażowanie społeczne Kościoła wynikało z wiary ale w żadnym wypadku jej nie zastępowało. Kościół musi pamiętać, że jego istotę nie stanowi praca socjalna lecz wiara w Boga, z której następnie rodzi się także zaangażowanie społeczne. Sprawy socjalne i Ewangelia się przenikają ale prymat należy do Boga. Kościół nie może zamieniać swego orędzia zbawienia na służbę społeczną; siła tego orędzia będzie jednak wciąż generować nowe inicjatywy społeczne, socjalne, opiekuńcze, wychowawcze, oświatowe, zdrowotne, ekologiczne i inne. W odpowiednich sytuacjach Kościół może dodatkowo przyjmować tego rodzaju zadania i wysuwać takie inicjatywy ale też musi umieć odchodzić od nich z chwilą gdy osiągną one swój cel.

Niech Bóg, który jest Miłością sam będzie wieczną nagrodą dla Ojca Świętego Benedykta XVI.

Santo subitissimo

opr. ks. dr Arnold Drechsler
dyr. Caritas Diecezji Opolskiej